Ameland was ons Vakantieparadijs dit jaar

Ameland blijft prachtig

Ongeacht de tijden waar we ons momenteel in bevinden. Ameland was juist nu een hele verademing. Even weg van de alledaagse stress, de sleur en van het nieuws. De stress van wel of niet op vakantie, een eerder geboekte vakantie met een vriendin en haar kids moeten annuleren wegens corona en dan op de valreep, met een flinke dosis geluk, toch een huisje kunnen boeken voor mij, de jongens en onze oude hond.

Kan je vertellen, dat er vooraf heel wat momenten voorbij zijn gekomen, dat ik spijt had van deze boeking. We zouden wegens de maatregelen in eerste instantie naar de haven in Holwerd fietsen.

Maar ik werd niet echt vrolijk van de vooruitzichten op de buienradar. Gelukkig werden een paar dagen ervoor de regels versoepeld en konden we met de auto gebracht worden. De dag dat we vertrokken was het regenachtig met windkracht vijf. Wederom geluk gehad.

En dat beseften we ons maar al te goed, toen we bij de haven de auto uit waren gestapt en zowat omver werden geblazen. Onze mondkapjes werden net kleine parachutes. En dat terwijl het dragen ervan al een avontuur op zich was.

Zo’n eerste keer voelt toch wel een beetje als, nou ja, hoe zal ik het zeggen? Laat ik het zo zeggen, dat ik een link legde met het verplicht dragen van een boerka. Of een muilkorf. Iets in die richting..

Dat mocht de pret niet drukken. Daarbij verliep alles rustig en makkelijk bij de boot. Geen mensen die in paniek leken te zijn, geen enge controleurs en alsnog het fijne vakantiegevoel.

De boot waar we inzaten op de terugweg.

Eenmaal aangekomen op Ameland, was het nog een flink stuk lopen met koffers en de hond met wind en regen. Onze fietsen had ik online geboekt en waren inmiddels al afgeleverd bij het huisje via Rentyourbike.

Gezien de rijen die we zagen bij de fietsenverhuur, was ik achteraf zo blij met deze beslissing. Niet dat ik fietsen had kunnen vasthouden met koffers en al. Mocht je er ook heen gaan en wil je de menigte ontwijken, dan raad ik je dit aan. Goede fietsen en service!

De eerste ochtend in ons huisje Abulum.

Het was nog wel even zoeken naar ons huisje. Het zat helemaal verstopt ergens tussen de Ballumerweg en het bos in. En de foto’s die we hadden gezien online, waren nogal verouderd. Het kwam niet helemaal overeen met de omgeving.

Later kreeg ik te horen dat dit leuke mini-huisje na dit seizoen waarschijnlijk tegen de vlakte gaat en dat er een nieuwe wordt gebouwd. Dat zal de reden zijn geweest dat er geen foto updates zijn geplaatst.

Wel jammer, want dit huisje was zo leuk. Klein, maar fijn kreeg hier echt betekenis. Waarschijnlijk kwam dat ook door de grote ramen die erin zaten. Gevoel dat de hele grote tuin eromheen, onderdeel was van het interieur. Hopelijk houden ze dat aan bij de nieuwbouw straks.

Klein stukje van het dorpje Nes.

We zaten letterlijk aan de rand van Nes. Misschien honderd meter lopen naar de pizzeria en nog eens honderd naar het centrum. Gezelligheid en veel leuke restaurants. Een gamehal waar de jongens graag heengingen en mij uitdaagde om verschillende games te spelen. Vaak verloren!

Ook gezellig bijgekletst en geborreld met mijn oude vriendin Rowena, die op Ameland woont en daar werkzaam is als professionele hondentrainster. Onze tandloze oude hond zal daar geen behoefte meer aan hebben, jammer dat ze geen katers traint, maar als je daar op vakantie gaat met je puppy, kan je er profijt van hebben.

Dus dat was gezellig, net als de bezoekjes aan de souvenirswinkels. Mijn tas gleed ineens midden op straat van mijn schouder. Dacht creatief te zijn met een knoop erin te leggen, maar toen vloog de rits er ook nog eens af. Mijn souvenir is, je raad het al, een leuke tas. Verder zijn er aanstekers en wat knuffels meegekomen naar huis. De meesten gewonnen in de gamehal.

De vuurtoren mag niet ontbreken.

Zijn we uit eten geweest? Ja, twee keer. Voor de rest hebben we boodschappen gedaan bij de Jumbo en de Spar. Natuurlijk ben je op vakantie, maar door dat virus en alle aanpassingsregels, voelde het niet zoals het normaal zou voelen.

Bij de pizzeria werd je temperatuur gemeten en liep het personeel rond met maskers en handschoenen. Zeer gespannen sfeer, dat terwijl we buiten zaten op gepaste afstand. Dus dat was letterlijk hap slik weg en gauw weggaan. Niet dat ik het niet begrijp…

Later aten we bij het pannenkoekhuis onder de vuurtoren. Daar moest je reserveren en op tijd, anders kwam je er niet meer tussen voor dagen. Maar veel relaxter in de omgang. Geen thermometer, geen mondkapjes, wel gepaste ruimte en hygiënisch.

Dat deden we helaas pas aan het einde van de vakantie en hadden het idee gekregen dat het overal zo zou gaan als bij de pizzeria. En nogmaals, niet dat ik hun aanpak niet respecteer, maar simpelweg niks voor mij.

Gelukkig heeft Ameland ook heel veel natuur. En dus veel ruimte en geen last van regels. Daar waar ik echt naar op zoek was. Rust en schoonheid.

Lange fietstochten door de duinen en langs verschillende dorpen en soms om wilde ganzen bekijken. Op de duinen klimmen in de avond en wegglijden terwijl je wordt uitgelachen. En Ameland heeft echt prachtige duinen waar je doorheen mag lopen.

Maar ook lange boswandelingen maken en je hond zien genieten. Helaas betekende dit ook genieten van veel teken, maar dat terzijde. Maar goed, je kan niet alles hebben, daarbij hadden wij gelukkig nog redelijk mooi weer.

En omdat we met z’n drieën waren, net zoals thuis, waren we tijdens deze vakantie erg op elkaar aangewezen. Thuis heeft ieder natuurlijk zijn eigen bezigheden. Maar het ging goed moet ik zeggen.

Pas aan het einde van de vakantie kwamen er wat kriebels. Vorig jaar op Vlieland hadden ze beiden flink wat afleiding door andere kinderen en gingen ze vaak hun eigen weg. Dus ik ben best trots op die jongens.

De een werd creatief met het ingraven van de hond. De ander wilde even alleen in een duin zitten, ondanks zijn gruwelijke hekel aan zand tussen de tenen. En ik werd betrokken bij allerlei klimpartijen en duinwandelingen.

En ze hadden een game op hun telefoons gedownload, die ze samen speelden tijdens de wandeltochten. Sommige games zijn dus best wel handig om je tieners in beweging te krijgen. En de vele milkshakes zullen ook wel een steentje bijgedragen hebben. Ook op de weegschaal….

Even alleen zitten achter de bloemen.

Prachtige duinen om in weg te dromen.

Samenwerken met je zoon om een foto te maken. ‘Hou dat takje even voor mij vast.’

Was het een leuke vakantie dit jaar? Absoluut. Ja, er waren mindere dingen, maar die hadden weinig met Ameland te maken. Corona maakt het allemaal wat ingewikkelder, en de vele teken dit jaar was ook geen pretje. En ook dat vermiste Duitse meisje in ons laatste weekend gaf een naar gevoel.

Maar dat staat los van de pret die we hadden. Van de gezelligheid en de vriendelijkheid van de Amelanders. Van de prachtige natuur en mooie dorpjes. Van het leuke en betaalbare huisje. En niet te vergeten, genoten van elkaar.

Gezelschapsspelletjes, boeken en badminton, we zijn er amper aan toe gekomen. Dat zegt genoeg. Volgend jaar weer? Volgens mij heeft mijn jongste zoon mij een verbod opgelegd, om voorlopig niet meer naar de eilanden te gaan…. Hij wil meer ontdekken. Begrijp ik. Of ik mij er iets van aantrek….

Als je dan eindelijk boven bent, dan ook gelijk maar een selfie. 🙂

Mijn vakantie zit er bijna weer op. Op naar de routine. Bijgetankt en vol energie. Genoten van het eiland, muur in de verf gezet, tafels geverfd, vele wandelingen achter de rug en nu het huis in orde maken met de poetsdoek. Klaar om weer aan de bak te gaan!

En jij, heb je ook een beetje kunnen genieten deze speciale zomer?

Advertentie