Emoties tussen de Regels geschreven | Interview

Emoties op papier, schrijven met Passie

Wanneer schrijven je lust en je leven is. Hoewel er veel schrijvers rondlopen op deze aardbol, zijn er maar weinig die dit doen met zoveel passie als deze dame. Ook wel bekend als Creabealounge. Dit interview liet al wat weken op zich wachten door een giga drukte van mijn kant, maar eindelijk kan hij online. Het was het wachten waard! Laten we beginnen…

Wij kennen elkaar inmiddels al een poosje en ik had je al eens eerder vragen gesteld over jouw blog, maar er is zoveel meer. Voor wie jou nog niet kent, kan je ons eerst vertellen wie je bent en wat je doet?

Dat kan ik zeker! Ik ben Demi, 22 jaar en ik studeer momenteel journalistiek. Ik ben daarnaast boekenschrijver en al sinds augustus 2014 blogger in hart en nieren. Ik houd van fotografie en reizen en heb een katje.

Het was mij inderdaad opgevallen dat je een passie hebt voor schrijven, maar hoe is dat zo gekomen? Vanwaar die drive?

Ik was 12 jaar toen ik besloot Word te openen op mijn computer. Ik had ineens een verhaal in mijn hoofd zitten en dat moest er met alle geweld uit. Zodoende schreef ik een tiental pagina’s van top tot teen vol.

Vanaf dat moment kreeg ik de smaak te pakken en was ik verslaafd aan schrijven. Het is voor mij dé plek waar al mijn inspiratie en fantasie samenkomt en waar ik echt zelf mag bepalen wat er gebeurt. Niemand die me tegenhoudt om iets op te schrijven!

Je bent de auteur van de boekenreeks ‘Leven vol emoties’, kan je daar iets meer over vertellen. Wat kunnen wij verwachten als we jouw boeken gaan lezen?

De boeken zijn geschreven vanuit een ik-persoon. De dame in kwestie begint aan een toneelopleiding. Net als ieder ander meisje doorloopt ze een aantal fasen in haar leven die leuke en minder leuke dingen met zich meebrengt.

Het is vooral een boekenserie wat te maken heeft met herkenning. Want we weten allemaal dat het leven niet makkelijk is en de hoofdpersoon zal ons door haar emoties heen loodsen.

Het is een lekkere ‘weglezer’ waarbij men leest hoe de hoofdpersoon in kwestie de problemen om haar heen probeert op te lossen, terwijl ze ook nog student, vriendin, zus en dochter is.

Vanwaar deze keuze voor zoveel emoties? Kunnen we hierin ook emoties van jouzelf terugvinden?

De emoties die in de boeken zijn beschreven, zijn vooral gericht op alledaagse emoties. Datgene wat we allemaal hebben meegemaakt in ons leven, of misschien zelfs nog meemaken.

Er zitten hier en daar wel wat stukjes in die ik vanuit eigen ervaring heb geschreven, maar het merendeel bestaat toch echt uit emoties die iedereen zal herkennen.

Dat is uiteindelijk ook mijn doel. Het moet als een soort uitlaatklep dienen, de lezer het gevoel geven niet de enige te zijn die bepaalde soortgelijke emoties meemaakt.

Hoe doe je dit allemaal? Bedoel, studie, bloggen en ook nog eens boeken schrijven. De vraag ‘hoeveel uren per dag ben je aan het schrijven?’ rijst gelijk op in mijn hoofd.

Door mijn studie had ik helaas minder tijd om te schrijven, maar nu ik ‘vakantie’ heb, kan ik eindelijk weer volop schrijven en nieuwe boeken maken.

Daarvoor zorgde ik er wel altijd voor dat ik iedere maand 1 weekend ‘vrij’ nam om mijn blog voor de volgende maand in te plannen. Het was soms even puzzelen, maar ik heb het gelukkig altijd gered! Ook met doorzettingsvermogen en plezier in het bloggen!

De bekende writersblock is jou vast ook niet onbekend, hoe ga je hiermee om?

Om heel eerlijk te zijn, heb ik die nooit echt gehad. Ik zit soms juist té vol met inspiratie en fantasie, dat ik dingen tegelijkertijd wil opschrijven. Ik moet mezelf er dan echt van weerhouden dat allemaal in één verhaal of blog te proppen.

Zodoende schrijf ik al mijn ideeën op en als ik ze dan later terugkijk, heb ik altijd een idee om wat mee te doen!

Heb je met bloggen en boeken schrijven een vast doel voor ogen? Zijn er bijvoorbeeld toekomstplannen en dromen? Met andere woorden, wat hoop je te bereiken met jouw werk?

Ik wil van boeken schrijven mijn beroep maken, om er uiteindelijk van te kunnen leven. Daarvoor moet je wel hele goede boeken kunnen schrijven, daar ben ik me bewust van.

Maar ik heb al 5 boeken uitgebracht, dus met de verhalen zit het wel goed. Nu de rest nog. Nu ben ik vooral bezig met Engelse boeken, dat ligt me toch vele malen beter. Daarmee hoop ik ook internationaal te gaan, omdat ik uiteindelijk ook in Engeland wil wonen.

Veel mensen houden zich bezig met schrijven of dromen ervan ooit een boek te schrijven. Ik heb zelf in het verleden korte verhalen geschreven en eerlijk, het is best een pittig vak. Je raakt al gauw ontmoedigd, vooral met al die concurrentie. Heb je tips voor de beginner of voor de herstarter?

Zelf raak ik niet snel ontmoedigd, sterker nog, mijn fantasie en inspiratie blijven dus maar komen! Maar ik denk dat ik als eerste tip zou zeggen: maak een spinnenweb en schrijf wat ideeën op.

Zelfs woorden die niets met elkaar te maken hebben, kunnen uiteindelijk samen een tof verhaal vormen! En denk vooral niet aan de concurrentie. Ja, Carry Slee is heel bekend, maar elk ongeschreven verhaal kan haar zo overtreffen!

Vaak weet je dat soort dingen pas als je het probeert. En dan moet je ook niet opgeven, maar juist doorzetten. Iedere droom komt uit als je er positieve energie insteekt.

En met de juiste contacten kom je ook heel ver! Dus bouw een netwerk op, ontmoet schrijvers, columnisten, bloggers, noem maar op. Van iedereen kun je wat leren.

Maar het belangrijkste: blijf schrijven! Ook als je een dip hebt, dan moet je blijven schrijven. Uiteindelijk komt er dan zomaar iets uitrollen, en voilà!

Tot slot, wat zou de wereld verliezen volgens jou, als niemand meer zou schrijven?

We zouden dan heel wat verhalen mislopen. Om nog maar te zwijgen over de werelden waar we dan in zouden kunnen verkeren wanneer we een boek lezen.

Wie reist er nu niet graag af naar een betoverende wereld waar draken echt bestaan? Dat willen we allemaal toch? Of wie wil nu niet weten of de moordenaar van Jane wordt gevonden? Elk verhaal heeft iets unieks, elk verhaal doet er toe. En ik weet zeker dat elke schrijver iets te vertellen heeft. 

Als het schrijven verloren gaat, gaat het hart verloren. Want als het hart niet meer kan vertellen wat er in het hoofd zit, dan raken wij de mooiste kunst kwijt. Dat zou enorm zonde zijn.

Mooie woorden! Verhalen verruimen je wereld en kunnen je zelfs veranderen. Hoewel ik persoonlijk niet zo graag draken tegenkom… maar daar weer genoeg andere dingen voor in de plaats weet. Fantasie is onmisbaar voor creativiteit en dat op zijn beurt weer om te creëren in de realiteit. 

En de gouden tip is wederom, je niet te laten vangen door angst voor concurrentie. Als iedereen dat zou toelaten, dan werd er geen verhaal meer geschreven. Dat zou inderdaad zonde zijn. 

Demi, bedankt voor een kijkje in jouw belevingswereld! Zoveel talent op zo’n jonge leeftijd. Ik heb het sterke vermoeden dat we van jou nog veel kunnen verwachten. 🙂

Nieuwsgierig geworden? Haar 5 boeken uit de reeks ‘Leven vol emoties’ kan je HIER vinden. En vergeet vooral niet haar avonturen uit ‘deze wereld’ te bewonderen op Instagram. 

Tot de volgende keer! 

Ps: lees hier ook alle andere interviews! Ook reuze interessant 😉

Advertentie